domingo, 24 de enero de 2010

Marcial Gondar Portasany, Crítica da razón galega. Entre o nós-mesmos e o nós-outros

O autor
Biografía
Obras e artículos
Entrevista Entrevista en vídeo co autor sobre a relación do home galego ca natureza

Textos de Gondar Portasany

"Muller e emigración, unha situación de risco"
"A hermenéutica cultural como ferramenta para a fraseoloxía. O caso dos “dicta” populares sobre o paseo e a paisaxe"

O nacionalismo galego
Ramón Máiz Suárez, "España y Estado español en el discurso político del nacionalismo gallego históricos"
Jesús de Juana López e Xavier Castro Pérez, "Historia comparada del nacionalismo gallego y bretón"
Justo Beramendi González, "Nacionalismos, regionalismos y autonomía en la Segunda República"
Xavier Castro e Jesús de Juana, "El nacionalismo gallego durante la Segunda República"
Miguel Salas Díaz, "Racismo nacionalista en la literatura galleguista de los siglos XIX y XX"

Sobre a cultura galega

Galicia Encantada. Enciclopedia de fantasía popular de Galicia
Peter Missler: "Las hondas raíces del Ciprianillo. 2ª parte: los grimorios
Eva María Teijeiro Suárez, "El humor gráfico gallego y el contacto entre lenguas: tendencias y evolución a lo largo del siglo XX"
Antonio Reigosa, "Galicia encantada: enciclopedia da fantasía popular de Galicia. Un porvir para a tradición"
Luis Costa, "Las rumbas olvidadas: transculturalidad y etnicización en la música popular gallega"
Asunción Villamil Touriño, "Gallegos en Madrid: actitudes y mantenimiento de la Lengua Gallega"

Nacionalismo
 
José Álvarez Junco, Ferrán Requejo e Justo Beramendi González, "El nombre de la cosa: debate sobre el término nación y otros conceptos relacionados"

Antropoloxía

José Antonio Fernández de Rota y Monter, "Identidad y recreación histórica en Galicia"
C. Lisón Tolosana, "Antropología de los pueblos del Norte de España: Galicia"
Antonio Medeiros, "En la piel de toro: estado y lugares de la antropología en la Península Ibérica"
Óscar Iglesias, "Para que sirve ser galego?"

11 comentarios:

  1. Poderiamos comezar a discusión co comentario que aparece no prólogo "Y aquí duermen los gañanes" "Pues que no despierten". Esa foi a premisa de nacemento da maioría dos nacionalismos "centrífugos", o día no que os gañáns espertaron.

    ResponderEliminar
  2. Pois paréceme moi ben: comezaremos por ahí. Cómo vai o noso despertar?

    ResponderEliminar
  3. O despertar paseniño, que a obra é moi complexa e da lugar a moitas reflexións, ademáis ao mesmo tempo estou relendo outras dúas da mesma temática, OUtra idea de España de Suso de Toro, e A terra quere pobo, de Xose Luis Barreiro Rivas, para poder vela dende varias perspectivas distintas.

    ResponderEliminar
  4. Ah, moi ben,podemos contrastar ideas e conceptos de uns e outros. Hay un libro de Justo Beramendi, que foi Premio Nacional de Ensayo, creo que no 2008, ao que me gustaría botarlle unha ollada. Títulase "De provincia a nación. Historia do galeguismo político". Leíchelo? Eu non. Dixéronme que plantexa unha visión nada optimista do nacionalismo galego. Si tes tempo, mírao, a ver que che parece

    ResponderEliminar
  5. Grazas,non, non o lin, pero fareino sen falta.
    Un saúdo

    ResponderEliminar
  6. Ocórrenseme unha chea de preguntas. Por exemplo: responde a realidade galega de hoxe a esta incapacidade de sentir a nosa identidade desde esa visión utópica que propón o autor de recoñecernos nos outros? ou como se levaría a cabo este proceso na vida cotiá?
    Outro aspecto que atopo interesente e que non acabo de aprehender é o da emigración como forte catalizador da identidade galega: como percibe isto o galego urbanita ou que sinal deixou esta cuestión no mundo urbano?

    ResponderEliminar
  7. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  8. quizáis no galego urbanito sexa menos acuciado, pero no rural si ten sentido, de feito Moncho Valcárce foi consciente de que pertencía a un "todo" distinto do resto cando tivo contacto con outros seminaristas andaluces, cataláns e vascos. Verse fronte a unha cultura distinta trae como consecuencia a reafirmación da propia, de aí o das Casas de Galicia que se espallan pola xeografía global, o das asociacións de amigos da terra, etc etc. De todos xeitos, aínda a pesares de que o nacionalismo se conforma nas urbes (porque alí é onde se aopa a élite cultural, por lóxica, xa que alí están tamén os centros educativos, políticos, de comunicacion) nace no rural, entre a emigración, o clero, as escolas rurales, fixeron que a idea de "sitio distinto" aparecese. No urbano, recollen o testigo.

    ResponderEliminar
  9. Con respecto á lingua na diáspora, curioso é tamén que se mantivo moi ben, quizáis porque en alemaña ou Francia falar español non tiña ningún sentido nin finalidade práctica.

    ResponderEliminar
  10. No tocante á relixión, mantén unha visión na miña opinión correcta. A relixión católica en Galicia forma parte da cultura, ou mellor dito, os fenómenos relixiosos, que serven de catalizador tamén entre o pobo. Como se reflexa no ensaio, as festas relixiosas,( por outra parte as únicas fóra das festas relacionadas cos traballos)reunian a familias que en non poucas ocasións se vían tan só esta vez ao ano, e reunían a varias xeracións. Acualmente parece que todo está compartimentado, hai festas de vellos, festas de mozos, de maneira que a transmisión xeracional vese truncada. Máis ca reforzar a fe as festas relixiosas o qu fixeron foi reforzar os lazos sociais, familiares e xeracionais.

    ResponderEliminar
  11. coido que teño un problema ca conta, estou publicando con tres usuarios distintos, que desfeita

    ResponderEliminar